تغییرات اشباع اکسیژن شریانی (SPO2) هنگام برونکوسکوپی در مراجعین به بیمارستان امام خمینی تبریز سال 1373

سابقه و هدف: با توجه به بروز تغییرات اشباع اکسیژن شریانی در اقدامات تشخیصی و درمانی بخصوص هنگام برونکوسکوپی و گزارشات ضد و نقیض در مورد شیوع آن و به منظور تعیین اشباع اکسیژن شریانی عبور (SPo2) برونکوسکوپ از قسمت های مختلف دستگاه تنفسی، این تحقیق در بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تبریز سال 1373 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی روی 200 نفر کاندید برونکوسکوپی صورت پذیرفت. خصوصیات سن، جنس، علت مراجعه، نوع بیماری قلبی و ریوی بررسی و در مراحل مختلف برونکوسکوپی: قبل و بعد از تجویز اکسیژن، هنگام ریختن گزیلوکائین روی طناب های صوتی، عبور برونکوسکوپ از تراشه و تنه اصلی برونش راست و چپ، هنگام شستشو و بیوپسی برنش، هنگام سرفه کردن و پایان سرفه کردن و در مرحله پایان به عنوان برونکوسکوپی میزان کاهش بیشتر از 5 درصد SPo2 سقوط تلقی گردید. یافته ها: از 200 نفر مورد بررسی، در 79 نفر (39.5%)، در SPo2 سقوط کرد که در 31 نفر (15.5%) میزان سقوط بیشتر از 10% و جمعا تعداد رویدادهای سقوط SPo2 طی مراحل مختلف برونکوسکوپی 165 مورد بود که در مراحل پایانی برونکوسکوپی و شستشوی برنش، هنگام عبور از تنه اصلی برونش راست و بیوپسی بیشتر مشاهده شد. میزان همبستگی بین اتلکتازی با سقوط SPo2 برابر با 0.24، بین مصرف سیگار با سقوط SPo2 برابر با 17% و بین SPo2 با بروز آریتمی نیز 0.25 بود. نتیجه گیری: با توجه به بروز نسبتا بالای سقوط SPo2 در طی مراحل مختلف برونکوسکوپی توصیه می گردد که قبل از شروع آن اکسیژن تجویز گردد و تغییرات اشباع اکسیژن شریانی با پالس اکسی متری در حین برونکوسکوپی ارزیابی گردد و نیز تحقیقات تحلیلی جهت تعیین نقش اتلکتازی و مصرف سیگار در بروز و سقوط SPo2 تحقیقات تجربی بعدی در این زمینه توصیه می شود.